Хіт-парад твораў беларускіх аўтараў
Хвалей, Я.І. Даруй, каханая…: раман, апавяданні, эсэ / Яўген Хвалей. – Мінск: Чатыры чвэрці, 2023. – 196 с. – (Жаночыя лёсы) ББК 84(4Беи)6
Падчас кавіду галоўны герой рамана, рэжысёр тэлебачання Юрась, цяжка хварэе і ў адчаі разважае: «Вось і прыйшла помста… Не так жыў, як людзі павінны жыць… Даруйце, мае любыя жанчыны… Калі гэта можна дараваць…» Аднак сапраўднае каханне можа здарыцца толькі раз. Трэба не прапусціць гэты лёсавызначальны момант…
Упершыню ў беларускай літаратуры вядомы пісьменнік Яўген Хвалей узнімае вельмі далікатную, але надзённую тэму двайнога жыцця мужчыны – у сям’і і паралельна на баку з каханкай.
Шабалин, А.А. Наследники Зингера: авантюрный роман / Анатолий Шабалин. – Мінск: Чатыры чвэрці, 2023. – 200 с. ББК 84(4Беи)6
Необычайные страсти разыгрались в небольшом южном городке. Зарубежные инвесторы обещают крупную сумму на его развитие. Дело лишь за малым: необходимо найти двенадцать раритетных швейных машинок «Зингер» для иностранного миллионера, которые он когда-то подарил своим возлюбленным. Кто первым отыщет желанные машинки, за которые положено вознаграждение? Удастся ли предпринимателю Арго с его напарником осуществить стратегические планы по поиску раритета? И обретёт ли своё счастье автомеханик Гиви, влюблённый в красавицу Джамалу?
Чиж-Литаш, А.П. 101 свидание, или Дневник свободной женщины: роман / Анна Чиж-Литаш. – Минск: Звязда, 2023. – 128 с. ББК 84(4Беи)6
Эта книга – о женщине, жаждущей любви. О мужчинах, которые приходили в ее жизнь, заставляя плакать, улыбаться, грустить, не спать, разочаровываться. Они меняли ее. Каждый. И не важно, сколько времени она шла рядом с ними: минуты, часы или месяцы. Каждый появлялся в жизни не просто так…
Эта книга – откровенный, искренний разговор.
Эта книга – рука поддержки и плечо каждому прекрасному созданию.
Трахимёнок, С.А. Жизнь клеток: роман / Сергей Трахимёнок. – Минск: Звязда, 2023. – 248 с. ББК 84(4Беи)6
Писатель Крамор попадает в больницу после отравления грибами. Там он сталкивается с неким Крепаком, начинающим литератором. Крепак утверждает, что нашел код, с помощью которого можно расшифровать память клеток, а так как клетки не лгут, то можно точно установить прошлое человечества, что, в свою очередь, позволит так же точно предсказать его будущее. Крамор выразил сомнение в сказанном, но Крепак, чтобы доказать свои предположения, провел эксперимент над собой…
Хомина, А. Аттракцион мусорного ведра: иронический детектив / Анастасия Хомина. – Минск: Четыре четверти, 2023. – 248 с. – Детективные истории. ББК 84(4Беи)6
Не могу понять, почему ко мне приключения липнут, как мухи на клейкую ленту. Неизвестная женщина прислала мне письмо, где сообщила, что мы с Ксюшей не родные сестры. Этого не может быть! Мы с младенческого возраста вместе росли в детском доме. Неужели это чья-то злая шутка, или кто-то в очередной раз решил вставить палки в колеса?
Я — Александра Соколова, и я никому не позволю так жестоко шутить надо мной. Держись, аноним! Я узнаю мотивы твоих действий, и тогда тебе мало не покажется. И даже вынужденное сотрудничество с эксцентричным фотографом меня не остановит.
Вот только готова ли я сама узнать правду?..
Солонец, Г.В. Одиночество любимых: истории из жизни / Григорий Солонец. – Минск: Четыре четверти, 2023. – 180 с. – (Женские судьбы) ББК 84(4Беи)6
Героини книги Григория Солонца разные по характеру, темпераменту, профессии, но всех их объединяет одно – желание встретить «своего» мужчину и быть любимыми. В жизненных историях о судьбах женщин, их поисках красивой романтической любви, автор приводит хорошо знакомые, часто трогательные и волнительные эпизоды.
Следуя за повествованием, читатель сможет найти подсказки для разрешения собственных ситуаций в семейных отношениях. Однако содержание историй оставляет ему еще и простор для размышлений: как научиться признавать свои ошибки, как сохранить веру в близкого человека…
Дземідовіч, Т.А. Абое рабое: абразкі, гумарыстычныя дыялогі, карацелькі / Таццяна Дземідовіч. – Мінск: Чатыры чвэрці, 2023. – 96 с. – (Несур’ёзна пра сур’ёзнае) ББК 84(4Беи)6
У чым сакрэт жаночага шчасця? Аўтар кнігі «Абое рабое» ўпэўненая, што перш-наперш – у добрай усмешцы, ва ўменнi дараваць сабе жаночыя слабасці, радавацца нават дробязям. Мудры іранічны погляд старэйшага пакалення, дзіцячая непасрэднасць і кемлівасць дапамагаюць галоўным героям выбудоўваць адносіны з роднымі і блізкімі, рашаць праблемы і напаўняць жыццё добрымі справамі. Абразкі, кароткія апавяданні, пададзеныя чытачу праз прызму гумару, дазваляюць убачыць жыццёвыя сітуацыі, у якія ён сам неаднойчы трапляў, і знайсці рэцэпт свайго асабістага шчасця.
Волчок, Н.В. Поделись своей любовью: повесть о жизни / Наталья Волчок. – Минск: Четыре четверти, 2023. – 156 с. ББК 84(4Беи)6 «Профессия врача – это подвиг, она требует самоотвержения, чистоты души и чистоты помыслов», – когда-то писал доктор А. П. Чехов. Прочитывая страницу за страницей книги Натальи Волчок «Поделись своей любовью», мы убеждаемся: только тот, кто, дав однажды клятву Гиппократа, искренне любит свое дело, способен беззаветно служить другим, помогая им в любых обстоятельствах. Ирина Ковалева – человек важной и нужной профессии, она акушер-гинеколог. И эта повесть – о событиях, происходивших во время дежурства главной героини в родильном доме. В двадцати четырех часах, проведенных на рабочем месте, словно в зеркале, отразилась целая жизнь. В маленьких эпизодах, философских размышлениях, беседах с пациентами, коллегами проявлялись ее человеческие и профессиональные качества.
Маслюкова, О. И. Где же ты, счастье… : роман / Ольга Маслюкова. — Минск : Четыре четверти, 2022. — 296 с.. — (Женские судьбы) ББК 84(4Беи)6
Богданова, Л. Белоснегова и 27 гномов : роман / Лина Богданова. — Минск : Беларусь, 2019. – 159 с.
Казалось бы, что сложного в работе обыкновенного сельского участкового? Народ в деревне смирный, разве что выпьют лишнего да велосипед утащат. Живи, казалось бы, да радуйся… Примерно так и думал Владимир Варварин, осваивая просторы своего участка. Да тут на пути оказались обделенные судьбой старики под руководством весьма странной, если не сказать эксцентричной, особы. И заварилась каша — только успевай расхлебывать. Но все-таки бравый старший лейтенант вплотную приблизился к разгадке. И… запутался окончательно. Нелегкое это дело — выбор. Даже в такой обыкновенной истории…
Ждан, О. А. Гений : повести, рассказы / Олег Ждан. — Минск : Мастацкая лiтаратура, 2018. – 300 с.
Издательство “Мастацкая літаратура” выдвинуло на Республиканский конкурс “Нацыянальная літаратурная прэмія” в номинации “Лепшы твор прозы” книгу Олега Ждана “Гений” (Мінск, “Мастацкая літаратура”, 2018). В новой книге известного белорусского писателя Олега Ждана (Пушкина Олега Алексеевича) много юмора и много печали, как и в нашей непростой жизни. Действие повестей и рассказов происходит в Беларуси, Польше, России, в больших и малых городах нашей республики. События, о которых повествует автор, чувства, которые переживают герои, знакомы многим из нас, а известная фраза «смех сквозь слезы» – о душевном состоянии многих персонажей книги.
Марчук, Г. В. Без ангелов : роман/ Г. Марчук. — Минск : Современная школа, 2010. — 223 с.
Судьба любви на фоне драматических событий нашей истории. Бывший фронтовик и простая девушка-медсестра, которые познакомились в лагере, — возможно ли их счастье и от чего это зависит? Война, репрессии, трудная жизнь простых людей — лишает ли она надежды? Только ли быт мешает сохранить наши чувства? Кому труднее, и кто прав, и как нужно? Злободневные проблемы и любовь переплетаются в исповедях главных героев, помогая читателю понять — чтобы сохранить себя, нужно уметь любить, даже когда это кажется бессмысленным, и жить не только для себя.
Марчук, Георгий Васильевич. Глаза и сон: роман / Георгий Марчук. — Минск : Букмастер, 2011.- 254с.
Роман рассказывает о судьбах нескольких совершенно разных людей, которых объединяет тайна из прошлого. Произошедшая драма изменила их жизни, и каждый нес эту ношу в одиночку долгое время. Но вот их дороги снова пересеклись. Эта книга о том, что наши мысли и поступки меняют нашу жизнь, ничего не проходит бесследно, а страх перед возмездием часто страшнее самого жестокого наказания.
Соламава Вольга Восіпаўна
…Нягледзячы на ўсе жыццёвыя пера-петыі, Вольга закончыла 5 класаў польскай школы, сфарміравалася, як маладзёжны лідэр, някепска навучылася пісаць па-руску.
7 мая 1940 года яшчэ адна значная падзея здарылася ў жыцці: яе прынялі ў камсамол. У той час гэта было адметнай падзеяй для маладых людзей, тым больш, калі чалавек (няважна, ці гэта юнак, ці дзяўчына) быў патрыётам Савецкай краіны. Пасля заканчэння курсаў “Паўлінцы” прапанавалі застацца ў Гродне, але яна хацела паспрабаваць сябе ў сельскай школе. Яе накіравалі на працу ў пачатковую школу ў вёску Іванаўцы Падліпскага сельсавета Гродзенскага раёна.
І не таму, што вяскоўцы не хацелі дапамагчы сваім сціплым узносам Савецкай дзяржаве, а таму, што і на гэты сціплы ўзнос не хапала грошай. Хтосьці параіў начальству ўзяць у камісію па арганізацыі пазыкі маладую настаўніцу. Кажуць, Вольга спачатку заўпарцілася, а потым выставіла ўмову: у вёсцы Іванаўцы не павінна быць людзей з раёна. Яна паспрабуе справіцца з гэтым заданнем, па тым часе нялёгкім і адказным, адна. І папрасіла для гэтага тыдзень. І справілася…
Вялікім здабыткам раённай бібліятэкі з’яўляюцца літаратурныя творы сталых жыхароў Бераставіччыны. Падчас урачыстага сходу, прысвечанага 35-годдзю Бераставіцкай раённай арганізацыі “Беларускае грамадскае аб’яднанне ветэранаў”, працавала кніжная выстава “Творчае жыццё нашых ветэранаў”, якую падрыхтавалі супрацоўнікі Бераставіцкай раённай бібліятэкі. Выстава прапанавала ўдзельнікам святочнай сустрэчы пазнаёміцца з вершамі, апавяданнямі, краязнаўчымі работамі і нарысамі нашых знакамітых бераставічан-ветэранаў. Гэта Мікалай Пацэнка, Мікалай Зданчук, Канстанцін Богуш, Галіна Румак, Марына Дзегцярова, Ала Лагада, Канстанцін Станкевіч, Сяргей Габрусевіч, Святлана Пракопік і інш. На працягу многіх гадоў выданнем зборнікаў твораў нашых аўтараў займаецца аддзел маркетынгу Бераставіцкай раённай бібліятэкі імя В.М.Кавалеўскага.
У межах акцыі “Чытаем разам” бібліятэкар філіяла “Масалянская інтэграваная сельская бібліятэка” наведала мясцовую школу з гучнымі чытанні “Паэзіі цудоўны свет”. Дзеці даведаліся, што паэтычныя творы беларускіх пісьменнікаў прымушаюць па-новаму бачыць свет, рабіць нечаканыя адкрыцці і насычацца эмоцыямі і пачуццямі. Дзеці чыталі вершы Я. Коласа, Ул. Мазго, Ул. Марчука, А. Зэкава і інш.
Уникальный экспонат прописался в фондах Свислочского историко-краеведческого музея. Здесь хранятся костные останки настоящего мамонта, который обитал на берестовицкой земле 10 — 15 тысяч лет назад. 26 августа 1992 года кость мамонта обнаружил заведующий участком колхоза «Пограничный» Берестовицкого района Пётр Семёнович Лизунков. Найдена она была в глее при очистке озера в деревне Грицевичи на глубине трех метров. До сих пор остаются загадкой причина смерти этого мамонта, его возраст и вес. По этому поводу можно строить лишь предположения. Однако найденная кость еще раз подтверждает вывод исследователей о широком распространении мамонтов на территории Западной Беларуси. Можно с уверенностью говорить о том, что и наши края были обитаемы в далеком прошлом – в архаичные времена задолго до появления человека здесь жили мамонты.
540 гадоў з дня нараджэння Хадкевіча Аляксандра Іванавіча (1475-1549), дзяржаўнага дзеяча ВКЛ, ваяводы Навагародскага, маршалка гаспадарскага, мецэната, першага ўладальніка Бераставіцы ў 1506 – 1549 гг.
515 гадоў з дня нараджэння Хадкевіча Рыгора Аляксандравіча (каля 1500 – 12.11.1572), гетмана Вялікага княства Літоўскага, удзельніка Інфлянцкай вайны з Масковіяй (1564-1583), другога сына ваяводы Навагародскага А.І.Хадкевіча, уладальніка Бераставіцы ў 1550 – 1569 гг.
465 гадоў з часу стварэння акта падзелу радавых уладанняў А.І. Хадкевіча (1550 г.), ваяводы навагародскага, уладальніка Бераставіцы ў 1506 – 1549 гг., паміж яго сынамі Рыгорам, Геранімам і Юрыем. Бераставіца перайшла ва ўласнасць Юрыя і Рыгора . А з 1570 г. яе уладальнікамі сталі дзеці Юрыя Хадкевіча (к. 1509-1569), ад якога бярэ пачатак бераставіцкая лінія Хадкевічаў.
425 гадоў з дня нараджэння Хадкевіча Крыштофа (каля 1590-1652), дзяржаўнага і ваеннага дзеяча Вялікага Княства Літоўскага, кашталяна трокскага (1633—1636 гг.), віленскага (1636—1642 гг.), ваяводы віленскага з 1642 г., старасты гродзенскага, бабруйскага, крэўскага, уладальніка Вялікай Бераставіцы ў 1617 -1652 гг. Пры Крыштофе ў мястэчку з’яўляецца драўляны палац Хадкевічаў.
420 гадоў з дня смерці Хадкевіча Ежы Юр’евіча (? – 26.10.1595, Бераставіца), дзяржаўнага дзеяча Вялікага княства Літоўскага, маршалка Трыбунала Літоўскага, старасты жмудскага, уладальніка Бераставіцы да 1595 г., пахаванага ў склепе касцёла Звеставання Панны Марыі.
400 гадоў з часу асвячэння (1615) касцёла Звеставання Панны Марыі ў Вялікай Бераставіцы, помніка архітэктуры позняга барока, фундатарам якога быў Геранім Хадкевіч (1565 – 1617), кашталян віленскі і стараста брэст-літоўскі, уладальнік Вялікай Бераставіцы ў 1595-1617 гг. Касцёл у 1615 г. быў пабудаваны з дрэва і асвячоны віленскім біскупам Бенедыктам Войнам (?-1615).
385 гадоў з дня нараджэння Мнішка Ежы Яна Вандаліна (каля 1630-1693), дзяржаўнага дзеяча Рэчы Паспалітай, кашталяна санацкага (з 1678 г.), ваяводы валынскага (1684-1692), уладальніка Вялікай Бераставіцы ў 1661-1693 гг., фундатара будаўніцтва драўлянага касцёла ў Рудаве – месце культу абраза Божай Маці Рудавай.
345 гадоў з дня нараджэння Мнішка Юзафа Вандаліна (1670-1747), дзяржаўнага дзеяча і буйнейшага магната Рэчы Паспалітай, маршалка вялікага кароннага, кашталяна кракаўскага, мецэната, уладальніка Вялікай Бераставіцы ў 1700-1747 гг., які ахвяраваў грошы на будаўніцтва ў Бераставіцы новага мураванага касцёла замест згарэлага ў 1741 г. драўлянага
265 гадоў назад (1750 г.) граф Тадэуш Дунін-Юндзіл (каля 1720 – 1771) пачаў будаўніцтва палаца ў Мураванай Бераставіцы. Будаўніцтва завяршыў яго сын Францішак Дунін-Юндзіл, падкаморы гродзенскі, маршалак шляхты Гродзенскага павета.
Скарб дваранскага рода Нямцэвічаў быў знойдзены 18 жніўня 1989 года на тэрыторыі пагранзаставы Мінчыкі ваеннаслужачымі в/ч 2141 М. Каленчуком і В. Касцецкім падчас здабычы пяску на месцы былога фальварка Цецяроўка.
У пачатку ХХ стагоддзя Нямцэвічы парадніліся з Касакоўскімі бераставіцкай лініі і пражывалі ў маёнтку Цецяроўка. Цікавасць да гэтага роду я праявіў, вывучаючы спадчыну Касакоўскіх на Бераставіччыне. У кнізе А. Гладышчука “Нямцэвічы. Сапраўдная гісторыя” (Мінск, 2009) сустрэў пісьмо Ежы Урсын-Нямцэвіча ад 28 студзеня 1990 года, які з’яўляецца непасрэдным удзельнікам хавання памятных рэчаў пад Мінчыкамі.
Пісьмо з’явілася водгукам на публікацыю артыкула “Тайна скарбу” ў “Гродзенскай праўдзе” ад 26 жніўня 1989 года. З ліста Ежы стала вядома, што свае памятныя рэчы хавалі трое чалавек: ён сам, дзядзька-вайсковец Ежы Урсын-Нямцэвіч, уладальнік маёнтка Цецяроўка, і яго 16-гадовы сын Юзаф. Аўтар ліста меў на той час 15 год. Хавалі найбольш каштоўныя сямейныя рэліквіі. Гэта два срэбныя імянныя кубкі канца ХVII-XVIII стагоддзяў Юліяна Урсын-Нямцэвіча. Адзін з іх зроблены ў Гданьску майстрам М. Якабам і аздоблены рэльефнымі выявамі сцэн, якія датычацца святаў, звязаных з Раством Хрыстовым. У другім кубку варшаўскі майстар Т. Клімашэўскі ўмацаваў калекцыю з дваццаці манет і медалёў XIV–XVIII стагоддзяў.
Сярод вайсковых памятных рэчаў – бронзавая булава Андрэя Урсын-Нямцэвіча, камандзіра пераможнай бітвы з туркамі пад Венай у 1683 годзе. Булава сімвалічная, мае серыю партрэтаў ваяроў паміж шчытамі з пчоламі. Булава, як джала, напамінае ворагам аб небяспецы. Ёсць тут і рынграф афіцэрскі XVIII ст. часоў паўстання Тадэвуша Касцюшкі (1794 г.), ад’ютантам якога быў Юліян Урсын-Нямцэвіч. На бронзавай шчытападобнай пласціне награвіраваны польскі арол у кароне з медальёнам на грудзях.
У мінчыцкай калекцыі таксама тры ўзнагароды – знакі палкоў войска Польскага 1920-1929 гадоў, якія належалі ротмістру Ежы Урсын-Нямцэвічу,
Малыя Ёдкавічы, археалагічны помнік — могільнік культуры шарападобных амфар (2-я пал. 3-га тыс. да н. э.) каля в. Малыя Ёдкавічы Бераставіцкага раёна Гродзенскай вобласці. Быў размешчаны на паўд-зах. ускраіне вёскі. У час распрацоўкі пясчанага кар’ера знойдзены косці, гліняны посуд, каменныя і касцяныя вырабы. У 1971 г. К. Т. Кавальская даследавала рэшткі пахавання ў каменнай скрыні і сабрала артэфакты пад сценкай кар’ера. Знойдзены вузкае шліфаванае долата з крэменю, касцяное долата, 2 іклы дзіка, цэлая і фр-ты 2 амфар, шыракагорлая амфара, арнаментаваная па шыйцы авальнымі ямкавымі наколамі і адбіткамі лінейнага штампа.
За 0,2 км на поўдзень ад вёскі, на ўзвышаным правым беразе р. Свіслач, ва ўрочышчы Царковішча. Захавалася каля 10 магіл яцвяжскага паходжання (14 — 16 ст). Выявіў у 1937 г. А. Лявіцкі, абследаваў у 1984 г. Я. Г. Звяруга. На некаторых камянях ёсць крыжападобныя знакі. Раскопкі не праводзіліся. 
Ці задумваемся мы над тым, якую цікавую спадчыну заставілі нашы продкі ў нашых родных мясцінах? Ходзячы па будзёнай Бераставіцы мы яе не заўважаем і, сапраўды, патрэбен зрок дзіцяці, каб адкрыць нешта незвычайнае. Яшчэ ў дзяцінстве, блукаючы каля сённяшняга раённага шпіталя і, шукаючы першыя веснавыя кветкі, я выпадкова сутыкнулася з нечым, што вельмі ўразіла мяне. Тады я пабегла дамоў і зашчабятала сваёй матулі, што знайшла камень-гузік, вельмі вялікі і непадобны на іншыя. Матуля не паверыла мне, мабыць я была яшчэ зусім маленькай у яе вачах, хоць мне і было на той час 10 год. З цягам часу я забыла аб знаходцы, а, калі вучылася на ІІ курсе ГрДУ, то прыгадала аб гэтым. Я не магла паверыць у тое, калі зноў убачыла сваімі ўласнымі вачамі гэты “зузік”, што праз такі вялікі адрэзак часу ён заставаўся ляжаць на сваім месцы.
I жылі дзесці ў гэтых краях прыгожы, ростам ладны i да работы здатны юнак, якога ўсе празвалі за яго прыгажосць i статнасць Бераст. А ў суседняй сям’і жыла не менш прыгожая, увішная i да сямейных клопатаў спраўная дзяўчына з прыгожым імем Тавіца. 3 дзяцінства ведалі яны адзін аднаго, i калі прыспела часіна, то й мілавацца сталі. Такое ўжо каханне ў іх распачалося, што i расказаць пра яго цяжка. Глядзяць людзі, зайздросцяць. Кожны, вядома, маладосць сваю прыгадвае. Не адна сляза скацілася на грудзі ў мужчын i жанчын.
У ліпені 1563 года ўжо яго сыну, Вялікаму старасце Вялікага княства Літоўскага, Рыгору Хадкевічу “за успешно проведенные переговоры о перемирии с Великим князем Московским, которые он вёл с большим риском и государственной мудростью” пераходзяць у пажыццёвае валоданне “фальварак Клепачы з пабудовамі, землямі і царквой, што знаходзяцца пры ім”, а таксама навакольныя вёскі.
